4330 ter plaatse...

Sinds kort hebben we nieuwe piepers gekregen bij de brandweer. En nee, dat zij geen aardappels, maar apparaatjes die een hoop lawaai maken en dan veronderstellen dat we met spoed naar de kazerne gaan om voor u de ontstane situatie op te lossen. En nu zal u denken: is dat zo bijzonder? Nou, voor ons wel, want de vorige hadden af en toe de neiging om het niet te doen, met gemiste uitrukken tot gevolg.

Vroeger werden de brandweermensen opgeroepen via een sirene. Later zijn dat dus die lawaaierige apparaatjes geworden. Eerst nog met spraakoproep, nu dus met een alarm en trilfunctie. Op de bewuste maandag kregen we dus deze nieuwe piepers. Met daarbij een uur uitleg over de werking ervan. Hoe werkt het volume? Hoe kun je afwezigheid programmeren? Hoe kun je zien of hij contact heeft met het netwerk? En voor mij belangrijk: hoe kun je de letters groot zetten? Zodat ik als ik wakker word en nog geen bril op heb, toch zie wat er opdoet.

Na deze instructieavond, met als laatste instructie hem vooral iedere avond op de oplader te zetten, ben ik weer op huis gegaan. Netjes de opdracht uitgevoerd, pieper op de lader. En er was nog wel gezegd dat het lampje van de pieper niet zoveel licht geeft als de vorige, dus je hoeft het niet uit te boren... Word ik ‘s nachts wakker en schrik: heel de kamer in een groenig licht en op het plafond een silhouet van de oplaadkabels, die een wel heel grillig patroon laten zien. Wat blijkt: de beste man had gelijk. De pieper gaf bijna geen licht, maar de oplader des te meer. Nu niet uitgeboord, maar afgeplakt. We kunnen dus weer rustig slapen.

Koen Harlaar
Vrijwillige brandweer